ഞാൻ തെറ്റ് ചെയ്തു അല്ലേ, എന്ന പഴയ കള്ളന്റെ വിലാപം (ഇന്ദുലേഖയിലെ ഷിയർ ആലി ഖാൻ / മാധവന്റെ പെട്ടിയെല്ലാം അപഹരിച്ച് അയാളെ കുത്തിക്കൊന്നു എന്ന് 19 ആം അധ്യായത്തിൽ ഇന്ദുലേഖ സ്വപ്നം കണ്ട് ഞെട്ടി ഉണർന്ന മുസൽമാൻ ) പുതുകാല ഫിക്ഷനിലും പുതുരൂപത്തിൽ പ്രതിയോഗികളായി ഇടം പിടിക്കുന്നുണ്ടോ? മാതൃഭൂമിയിലെ ബിരിയാണി എന്ന കഥയിൽ ഭക്ഷണം വേസ്റ്റ് ചെയ്യുന്ന ,പരോക്ഷമായെങ്കിലും ഗോപാൽയാദവിന്റെ മകളുടെ മരണത്തിന് /സാമൂഹിക അനീതിക്ക് പങ്കുകാരാവുന്നവർ ആരൊക്കെയാണ്? കലന്തൻ ഹാജി (നാല് ഭാര്യമാർ ഉണ്ട് ഹാജിക്ക്) ആമിന, റുഖിയ, ഹാജിയുടെ വിശ്വസ്തൻ അസൈനാർച്ച, സിനാൻ (ഇയാളും മൾട്ടി ലൈംഗികതയെ ആഗ്രഹിക്കുന്ന കഥാപാത്രമാണ്. കഥയിൽ ഇങ്ങിനെയാണ് സൂചന: ‘ ഭായീ രെ, ആയം മതി,
സിനാൻ അവന്റെ അസംഖ്യം കാമുകിമാരിൽ ഒരാളായ റിയാറാഫിക്ക് ഒരു വാട്സ് ആപ്പ് നൽകുന്നതിനിടയിൽ പറഞ്ഞു.) പ്രതിയോഗികളെ സൂചനാ കൃത്യമായ മത കമ്യൂണിൽ ഉൾപ്പെടുത്തേണ്ടതുണ്ടോ? കഥയുടെ പ്ളോട്ടിൽ? ഓരോരുത്തരുടെയും പേര് രേഖപ്പെടുത്തി വിളയുന്ന ഗോതമ്പ് മണി കിട്ടാതെ മരിച്ചു പോയ ഗോപാൽ യാദവിന്റെ മകൾക്ക് അത് കിട്ടാത്തതിന് കാരണക്കാരായവർ തന്നെയോ ഇവർ . കാലിക രാഷ്ട്രീയ സാഹചര്യത്തിൽ ഇക്കഥയെ അപനിർമ്മിച്ച് നിരസിക്കുകയല്ല. ബിരിയാണി വസുമതി കൊണ്ട് മാത്രം വിളയുന്ന ആഹാരമല്ല. അതിലെ ചേരുവയിൽ ‘കാലി’ കൂടി ഉൾപ്പെടും. കാലിക്കടത്തുകാരെയും സൂക്ഷിപ്പുകാരെയും കൊന്ന് തള്ളുന്ന ഇക്കാലത്ത് ( ഒരു സംഘ് പ്രവർത്തകനെ മുസ്ലിം ആണെന്ന് തെറ്റിദ്ധരിച്ച് കാലിക്കടത്തിന് ശിക്ഷയായി കൊല ചെയ്ത വാർത്ത ഡൂൾ ന്യൂസ് ഇന്നലെയും എഴുതി യിട്ടുണ്ട് ) ഈ പ്രത്യേക രാഷ്ട്രീയ സാഹചര്യത്തിൽ പോലും ഇതൊരു ന്യൂനപക്ഷ വിരുദ്ധ കഥയല്ല;മറിച്ച് മുസ്ലിം എതിനിസിറ്റിക്ക് ചെവിയിലോതപ്പെട്ട മൊറാലിന്റെ ഇമേജ് കൂടിയാണ് എന്ന് തോന്നിക്കും;ബിരിയാണി. ഈ എത്നിസിറ്റിയെ ഇങ്ങനെ മാത്രമെ കഥാ ഭാവനയിലും ചലച്ചിത്രഭാവനയിലും സ്ഥാനപ്പെടുത്താൻ സാധിക്കൂ എന്ന കർതൃത്വപരമായ ധാരണകളെ കൂടി അത് ഉൾവഹിക്കുന്നുണ്ട്. നിർമാല്യത്തിൽ എം.ടി ഒരു കച്ചവടക്കാരനായ മാപ്പിളയെ അവതരിപ്പിക്കുന്നുണ്ട്. വെളിച്ചപ്പാടിന്റെ ഭാര്യയുമായി അവരുടെ സമ്മതത്തോടെ സഹശയനം നടത്തുകയും അത് കണ്ട് തന്റെ തകർച്ച പൂർത്തിയാവുകയും ചെയ്യുന്ന വെളിച്ചപ്പാടിന്റെ രംഗം ( റഫറൻസ് ) അക്കഥയിലും തുടർന്ന് മലയാളത്തിൽ വന്നിറങ്ങിയ അനേകം ഫിക്ഷനുകളിലും /സിനിമകളിലും വന്ന മുസ്ലിം പ്രതിയോഗി പ്രതിനിധാനം രാഷ്ട്രീയ തെറ്റിന്റെ കടന്നിരിപ്പായിരുന്നു എന്ന നിരീക്ഷണങ്ങൾ വന്ന് കഴിഞ്ഞതാണ്. അക്കാരണം കൊണ്ട് തന്നെ ഇക്കഥ മുസ്ലിം സാമൂഹിക / സാംസ്കാരിക ജീവിതവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട മറ്റ് ചില ആലോചനകളിലേക്കാണ് എന്നെ നയിക്കുന്നത്. ഭക്ഷണം, ലൈംഗികത തുടങ്ങിയവയുടെ ആർഭാട വിനിയോഗത്തിന്റെ ഇമേജുകൾ തന്നെയായി 2016 ൽ എഴുതപ്പെടുന്ന കഥാഭാവനയിലെ മുസ്ലിം / മാപ്പിള വ്യക്തി വൽക്കരിക്കപ്പെട്ടുന്നതിലെ പൊളിറ്റിക്സ് സൂചിപ്പിക്കുന്നത് അക്കാര്യങ്ങളിലെ മാപ്പിള സോഷ്യൽ ഓഡിറ്റിങ്ങിലേക്ക് കൂടിയാണ്. അല്ലെങ്കിൽ മുൻധാരണകളെ അടിസ്ഥാനമാക്കി ഭാവനാ ചരിത്രത്തിൽ സ്ഥാനപ്പെട്ട എതിനിക് വ്യക്തികളെ തന്നെ കഥയുടെ പ്ളോട്ടിലേക്ക് ആനയിച്ച് അത് ജനപ്രിയതയെ അഭിമുഖീകരിക്കുന്നു എന്ന ദുരാരോപണത്തിലേക്ക്.
ആ എത്നിക് വ്യക്തി ഇപ്പോഴും ഇതൊക്കെ തന്നെയായി തുടരുന്നു എന്നും വരുന്നു. പഴയ ആ പ്ലൂരൽ ലൈംഗിക ദാഹിയുടെ, ആർഭാട ഭക്ഷ്യകന്റെ, ഭാവനയിലെ പ്രതിയോഗികളുടെ വിലാപം ഞാൻ തെറ്റുകാരൻ തന്നെയാണല്ലേ എന്ന് വീണ്ടും കേൾപ്പിക്കുന്നു എന്നല്ല ഇത് വായിച്ചെടുക്കേണ്ടത് എന്ന് തോന്നുന്നു. കച്ചവടത്തിൽ 600 രൂപ മലയാളിക്ക് കൂലിയും അതേ ജോലിക്ക് ബീഹാറിക്ക് 250 ഉം കൊടുത്ത് അനീതി കാണിക്കുന്ന ഹസൈനാർച്ച തന്റെ വേദഗ്രന്ഥത്തിൽ തൊഴിലാളിക്ക് അവന്റെ വിയർപ്പു വറ്റുന്നതിന് മുമ്പ് അർഹതപ്പെട്ട കൂലി കൊടുക്കണം എന്നെഴുതിയത് ലംഘിക്കുന്ന തെറ്റുകാരനാകുന്നു. ( ഹസൈനാർച്ചാക്ക് നരകം ഉറപ്പ്. കാരുണ്യത്തെപ്പറ്റിയും സമത്വത്തെപ്പറ്റിയും പാഠങ്ങൾ നിർമ്മിക്കാൻ ഉണ്ടാക്കിയ മതത്തിലെ ഇക്കഥാ പാത്രങ്ങൾക്കെല്ലാം നരകം ഉറപ്പ് )
കഥയിലെ പ്രതിയോഗികളെ നിങ്ങളുടെ ഗതി ഇക്കാലത്തും ഇതു തന്നെയാണല്ലോ.
കഥയിലെ സ്ഥലാഖ്യാനം/ പ്രാദേശികത്വം പരിശോധനയിലേക്ക് കൊണ്ടു വരികയും സമകാലിക മാപ്പിള മുസ്ലിം സാംസ്കാരിക സ്വത്വത്തെ പ്രശ്നവൽക്കരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നതിലൂടെ അതിലെ സൂക്ഷ്മ രാഷ്ടീയം വിശകലനത്തിനെടുക്കാൻ സാധിച്ചേക്കും. ചെർക്കളം, പൊയിനാച്ചി തുടങ്ങി കഥയിൽ വിവൃതമാവുന്ന ഉത്തര മലബാർ മുസ്ലിം ജീവിതം / നോട്ടം പലപ്പൊഴും കേരളീയ പരിസരത്തിൽ നിന്നും അകലെയാണ്. ഒറ്റ ഉദാഹരണം; അവിടെ യാണ് മുഖം മൂടുന്ന /കണ്ണ് മൂടുന്ന കറുപ്പ് വസ്ത്രപ്പെണ്ണുങ്ങൾ ആദ്യം പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നത്. പെണ്ണിന്
‘ പ്രസിദ്ധിയുടെ വസ്ത്രം ധരിക്കുന്നതും പൊതു സമ്പ്രദായത്തിൽ നിന്നും വ്യത്യസ്തമായി വസ്ത്രം ധരിക്കുന്നതും നബി വെറുത്തിരുന്നു.
മറ്റൊരു സഹയാത്രികൻ പറയുന്നു:
നിനക്ക് രുചികരമെന്ന് തോന്നുന്ന ഭക്ഷണം കഴിക്കുക. ജനം നല്ലതായി കാണുന്ന വസ്ത്രം ധരിക്കുക.
ഇങ്ങിനെയൊക്കെയാണ് വസ്തുതകൾ എങ്കിലും പുരുഷ ചിന്തകളാലും നോട്ടങ്ങളാലും രൂപപ്പെട്ട് പ്രചരിച്ച ഇസ്ലാമിലെ രാഷ്ട്രീയ ശരികേടുകൾ വർദ്ധിച്ചു വരുന്നതും ഏതെങ്കിലും പരിഷ്കരണങ്ങൾക്കൊ മറ്റൊ വേണ്ടി ഉണ്ടാവുന്ന ശബ്ദങ്ങൾ സ്വത്വവാദികൾ അടക്കമുള്ളവരുടെ സംരക്ഷിത ഒച്ചകളിൽ മുങ്ങിപ്പോവുകയോ ആണ് പതിവ്. ഇതൊരു കഥാ നിരൂപണമല്ല. സാമുദായിക പരിഷ്കരണത്തിന്നു വേണ്ടിയുള്ള ഒച്ചപ്പാടുമല്ല. ദിനേന ഇല്ലാതായിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന മതേതര ജനാധിപത്യ സെക്കുലർ പ്ളാറ്റ് ഫോമിനെ കുറിച്ചുള്ള ഉത്കണ്ഠകളായി കരുതിയാൽ മതി.
സംസ്കാരങ്ങൾ തമ്മിലുള്ള ബലാൽകൃതമായ ഏകത്വത്തിനു വേണ്ടിയുള്ള ശ്രമത്തിന്റെ ഭാഗം കൂടിയാണ് ഭക്ഷണം, വസ്ത്രം ,തുടങ്ങിയ കാര്യങ്ങളിൽ ഇസ് ലാമിനകത്ത് സംഭവിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന പരിണാമത്തിന് ഹേതു എന്ന് കാണാം. തികഞ്ഞ അപരിഷ്കൃതവും സ്ത്രീ വിരുദ്ധവുമായ സംസ്കാരം നില നിൽക്കുന്ന രാഷ്ട്രങ്ങളിൽ (സൗദി അറേബ്യ, ഫലസ്തീൻ തുടങ്ങിയ) നിന്നാണ് ഇവയുടെ വരവ്. അവിടുങ്ങളിൽ പൊട്ടി മുളച്ച വഹാബിസം പോലുള്ള ഇസ്ലാമിക പ്രത്യയശാസ്ത്രങ്ങൾ ഇവയ്ക്ക് കുട പിടിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. മനുഷ്യന് ഭക്ഷണത്തിനു വേണ്ടിയല്ലാതെ പുണ്യം കിട്ടാൻ പാവം ജന്തുക്കളെ ബലി കൊടുക്കുന്നത് പ്രോൽസാഹിപ്പിക്കുന്നു. ( മാധ്യമം പത്രം പ്രസിദ്ധീകരിച്ച ഒരു പരസ്യം ഇതോടൊന്നിച്ചുള്ളത് കാണുക.)
ഇതൊന്നും പ്രാദേശികമായ ആചാരങ്ങളോ രീതികളോ അല്ല. കേരള ഇസ്ലാം എന്ന സാംസ്കാരിക സ്വത്വത്തെ പാടെ ഇല്ലാതാക്കുകയോ കലർപ്പ് നടത്തുകയോ ചെയ്തതിന്റെ കൂടി അനന്തര ഫലമെന്നോണമുള്ള ചിഹ്നങ്ങൾ ഇന്നിവിടെ ധാരാളം. തികച്ചും ലളിത ജീവിതം നയിച്ചിരുന്ന പ്രവാചകൻ മുഹമ്മദിന്റെ അനുയായികൾ തികഞ്ഞ ആർഭാടം ഭക്ഷണത്തിലും സ്വർണ്ണത്തിലും വസ്ത്രത്തിലുമൊക്കെ (ഒരു പക്ഷെ ഇക്കാര്യങ്ങളിലെ വലിയ ഉപഭോക്താക്കൾ ഇവർ തന്നെയാവും) നടത്തുകയും യഥാർത്ഥ നവോത്ഥാന സാമൂഹിക മാറ്റത്തിന് പുറം തിരിഞ്ഞ് നിൽക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. പർദ്ദ മൂടി പിന്നിലേക്ക്, ഇസ്ലാമിന്റെ മധ്യകാല യുക്തികളിലേക്ക് നടന്നടുക്കുന്നു. സംഗീതത്തിനും കലയ്ക്കും സാഹിത്യത്തിനും എതിര് നിൽക്കുന്നു.
കശ്മീർ പ്രശ്നത്തിൽ ഹിത പരിശോധന നടത്തണം എന്ന് ആവശ്യപ്പെടുന്ന അരുന്ധതി റോയിയുടെ വാക്കുകൾ കടമെടുത്ത് ഈ പ്രബന്ധം അവസാനിപ്പിക്കാമെന്ന് തോന്നുന്നു..
‘അഫ്ഗാനിസ്ഥാനിലെ സ്ത്രീകളെ ഓർമ്മിക്കുന്നുണ്ടോ? നമ്മൾ കുഞ്ഞായിരിക്കുമ്പോൾ അവർ ഡോക്ടർമാരും സർജൻമാരും ആയിരുന്നു. അവർ പാർട്ടികൾക്കു പോയി. ഇഷ്ടമുള്ള വസ്ത്രം ധരിച്ചു. എന്നാൽ ഇപ്പോഴോ? അപകടങ്ങളെ കുറിച്ചു നാം കരുതിയിരിക്കണം. ക്ഷണമാത്ര കൊണ്ടു നാം നൂറ്റാണ്ടുകൾ പിന്നാക്കം പോയേക്കാം.’ :
Be the first to write a comment.