നിര്‍ബന്ധിച്ചു നയിക്കാനുള്ള ശ്രമങ്ങളുടെ പ്രശ്നത്തിലേക്കാണ് ഈ വീഡിയോ ശ്രദ്ധക്ഷണിക്കുന്നത്. മതേതരത്വവും ദേശീയവാദവും മതമുക്തമല്ല എന്നും അവ സവര്‍ണമേല്‍ക്കോയ്മയെ ആണ് പലപ്പോഴും പ്രതിനിധാനം ചെയ്യുന്നത് എന്നും മുസ്ലിങ്ങളെ ദേശീയതയ്ക്ക് പുറത്ത് നിര്‍ത്തിക്കൊണ്ട് ആണ് അതിന്റെ സ്വയം നിര്‍വചനം ആരംഭിക്കുന്നത് തന്നെ എന്നുമുള്ള വായനകളിലേക്ക് ഇത് നമ്മെ നയിക്കുന്നു.
ഇതിലെ ബാപ്പ എന്ന മുഖ്യകഥാപാത്രത്തെ അവതരിപ്പിക്കുന്നത് മാമുക്കോയയാണ്. കോഴിക്കോടന്‍ മാപ്പിള ഭാഷ ആണ് മാമുക്കോയയുടെ സിനിമകളിലെ മിക്ക കഥാപാത്രങ്ങളുടെയും വ്യക്തിത്വം സൃഷ്ടിക്കുന്നത്. മുഖ്യധാര സിനിമയില്‍ ഭാഷകളുടെ ഒരു ശ്രേണി ഉണ്ട്. ഇതില്‍ പ്രത്യേകമായ ഒരു പ്രദേശത്തെ സവര്‍ണ ഭാഷ ഒഴിച്ചുള്ളവ എല്ലാം കൌതുകവും തമാശയും സൃഷ്ടിക്കാന്‍ ഉള്ളവ ആണെന്നതാണ് ഈ ശ്രേണിയുടെ ഘടനയെ നിയന്ത്രിക്കുന്ന ഒരു നിയമം. ഈ നിയമത്തെ വെല്ലുവിളിച്ചുകൊണ്ടു കോഴിക്കോടന്‍ മാപ്പിള മലയാളത്തെ ബോധപൂര്‍വം ഗൌരവമുള്ള ഒരു രാഷ്ട്രീയ പ്രഖ്യാപനത്തിന് ഉപയോഗിക്കുന്നതിലൂടെ നേറ്റിവ് ബാപ്പ ഭാഷയുടെ സ്വാഭാവികത എന്ന സങ്കല്‍പ്പത്തെ പ്രശ്നവത്കരിക്കുന്നു. തമാശ പരിഹാസം ആക്ഷേപഹാസ്യം എന്നിവയൊക്കെത്തന്നെ റാപ്പിന്റെ താളഗതിയിലൂടെ കടന്നുവരുമ്പോള്‍ പ്രതിരോധത്തിന്റെ ഒരു സൂക്ഷ്മ മേഖല രൂപപ്പെടുന്നു.
റാപ്പ് വീഡിയോകള്‍ പൊതുവായി ഉപയോഗിക്കുന്ന പല ദൃശ്യ പരിസരങ്ങളും ഈ വീഡിയോയും ഉപയോഗപ്പെടുത്തുന്നുണ്ട്. റാപ്പര്‍ സൃഷ്ടിക്കുന്ന ശരീര ചലനങ്ങള്‍, കോഴിക്കോടന്‍ നഗരദൃശ്യങ്ങള്‍ ചുമരെഴുത്തുകള്‍ എന്നിവയുടെ മിശ്രണദൃശ്യങ്ങളിലൂടെ ചിതറിയ ഒരു ആഖ്യാനം ആണ് ഈ വീഡിയോ രൂപപ്പെടുത്തുന്നത്. വീഡിയോയിലെ ‘ബോംബാത്രേ ബോംബ്‌’ എന്ന ആവര്‍ത്തിക്കുന്ന പ്രയോഗം ബോംബിനെക്കുറിച്ചുള്ള ഒരു സംശയം മാത്രമല്ല, അത് തീവ്രവാദത്തിനെ കുറിച്ചുള്ള എല്ലാ മേല്ക്കൊയ്മാ വ്യഖ്യാനങ്ങളോടും ഉള്ള ഒരു സംശയം കൂടിയാണ്. വസ്ത്രം, ബാഗ് തുടങ്ങി ജീവിതത്തിലെ നിത്യോപയോഗ വസ്തുക്കള്‍ക്ക് പുതിയ അര്‍ത്ഥം സൃഷ്ടിച്ചെടുക്കുന്ന ഭരണകൂടരാഷ്ട്രീയത്തെ വസ്തുക്കളുടെ വ്യത്യസ്തമായ ഓര്‍ത്തെടുക്കലിലൂടെ ഈ വീഡിയോ ചോദ്യം ചെയ്യുന്നു.
മകന് ഉപയോഗിച്ചിരുന്ന വസ്തുക്കളുടെ ഗൃഹാതുരത്വം നിറഞ്ഞ വീണ്ടെടുക്കല്‍ വ്യഖ്യാനം തന്നെ അധികാരത്തിന്റെയും പ്രതിരോധത്തിന്റെയും ഭൂമികയായി മാറുന്നതിന്റെ സൂചനകള്‍ നല്‍കുന്നു. പുറത്ത് തണുപ്പില്‍ നിന്നും രക്ഷക്കായി മകന് നല്‍കിയ പുതപ്പു മറ്റൊരു വ്യാഖ്യാനത്തില്‍ തീവ്രവാദചിഹ്നമായി മാറുന്നത് ഇതിനൊരു ഉദാഹരണം ആണ്. ഏതു മുസ്ലിമും തീവ്രവാദി ആയേക്കാം എന്ന കാഴ്ചപ്പാടിന്റെ അപകടത്തെ വസ്തുക്കളുടെയും വാക്കുകളുടെയും ചിത്രങ്ങളുടെയും മിശ്രവിന്യാസത്തിലൂടെ നേറ്റിവ് ബാപ്പ വിശദീകരിക്കുന്നു. കേരളത്തിലെ മുസ്ലീംയുവത്വം അനുഭവിക്കുന്ന അന്യഥാത്വത്തിന്റെ കരുത്തുറ്റ പ്രതിനിധാനമായി ഈ വീഡിയോ മാറിയിരിക്കുന്നു.
കേരളത്തിലെ പൊതുമണ്ഡലത്തെകുറിച്ച് ഈ വീഡിയോപ് രധാനപ്പെട്ട ചില ചോദ്യങ്ങള്‍ ഉയര്‍ത്തുന്നുണ്ട്. യുക്തിപരതയില്‍ അധിഷ്ഠിതമായ സംവാദങ്ങളെ പൊതുമണ്ഡലത്തിന്‍റെ അടിസ്ഥാനമായി കാണുന്ന ഹേബര്‍മാസിയന്‍ മാതൃക പല തത്വചിന്തകരാലും ചോദ്യം ചെയ്യപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. അനിശ്ചിതത്വങ്ങള്‍ പൊതുവ്യവഹാരത്തിന്റെ നിതാന്തമായ ഘടകമാണ്എന്ന് ദേറീദ വാദിക്കുമ്പോള്‍, അരാജകവാദവും, വൈയക്തികത, വിസമ്മതം തുടങ്ങിയവ പൊതുമണ്ഡലത്തില്‍ പ്രധാനമാണെന്ന് ലിയോട്ടര്‍ഡ് പറയുന്നു. ഈജിപ്തിലെ കാസ്സെറെ പ്രഭാഷണ സംസ്കാരത്തെകുറിച്ച് പഠിച്ച ചാള്‍സ്ഹിര്‍ഷ്കിന്ദ് പുതിയതായി ഉയര്‍ന്നുവരുന്ന ഇസ്ലാമിക വ്യാവഹാരിക പ്രയോഗങ്ങളിലേക്ക് വിരല്‍ ചൂണ്ടുന്നതും ഈ സന്ദര്‍ഭത്തില്‍ ഓര്‍ക്കാവുന്നതാണ്‌. ദേശത്തിന്‍റെ രാഷ്ട്രീയപ്രശ്നങ്ങളോടും വ്യവഹാരങ്ങളോടും സംവദിക്കുമ്പോള്‍ത്തന്നെ, ദേശരാഷ്ട്രത്തിന് എളുപ്പത്തില്‍ വഴങ്ങാത്ത വ്യവഹാരങ്ങളും, പ്രയോഗങ്ങളും, ചരിത്രധാരകളും അടങ്ങുന്നതാണു ഈ പുതിയ ഇസ്ലാമിക വ്യാവഹാരികത എന്നും അദ്ദേഹം പറയുന്നു. ഈ സൈദ്ധാന്തിക സമീപനങ്ങളിലൂടെ മനസ്സിലാകുന്ന സാംസ്കാരിക യാഥാര്‍ത്ഥ്യമാണ് നേറ്റീവ് ബാപ്പയുടെ പഠനവും വെളിവാക്കുന്നതെന്നു ഞാന്‍ വിശ്വസിക്കുന്നു.
സഹായക പഠനങ്ങള്‍
1. Canclini, N. Garcia. (1995). Hybrid cultures: Strategies for entering and leaving modernity.
2. Derrida, J. (1997). Politics of friendship.Verso,
3. Fernandes, S. (2011). Close to the edge: In search of the global hip hop generation. Verso.
4. Hirschkind, Charles.(2006) The ethical soundscape: cassette sermons and Islamic counterpublics. Columbia University Press
5. Lukose, R.A. (2009). Liberalization’s children: Gender, youth, and consumer citizenship in globalizing India. Duke University Press Books.
6. Lyotard, J.F. (1994). The Postmodern Turn: New Perspectives on Social Theory, University of Minnesotta Press,Minneapolis.
7. Osella, F., &Osella, C. (1999). From transience to immanence: Consumption, life-cycle and social mobility in Kerala, South India. Modern Asian Studies, 33(4), 989–1020.
8. Punathil, S. (2013). Kerala Muslims and shifting notions of Religion in the public sphere. South Asia Research, 33(1), 1–20.
9. Sreekumar T T (2011) ‘ICTs and Development: Perspectives on the Rural Network Society’ London: Anthem Books
10. Sundaram, R. (2009). Pirate Modernity: Delhi’s media urbansim. Routledge.
11. Whiteley, S., Bennett, A., & Hawkins, S. (2004). Music, space and place: popular music and cultural identity. Ashgate Publishing, Ltd.
Be the first to write a comment.