എല്ലാ കഥകളിലെയും പോലെ,
ഒരു പക്ഷി കൈകള്‍,
ചിറകുകൾ വശങ്ങളിലേക്ക് വിരിച്ച് ,
നീ തന്നെ ആവണം.
കാലുകള്‍ ഉപ്പൂറ്റിമുതൽ മുട്ടുവരെ
മുകളിലേക്ക് മടക്കി
തള്ളവിരല്‍ പിന്നിട്ട ദൂരത്തേക്കു ചൂണ്ടി,
നിന്നെപ്പോലെ തന്നെ,
അതേ പക്ഷിയെപ്പോലെ നീ.
മറ്റൊന്നും കണ്ടില്ല .
എനിക്ക് മുന്നേ
എന്റെ ദൂരങ്ങള്‍ തുഴഞ്ഞതുപോലെ..
മുന്നേയും കണ്ടിരുന്നു; മുഖം മാത്രം.
മുടിയിഴകൾ പോലുമില്ല,
നിന്നെപ്പോലെ
അല്ലെങ്കില്‍ നീ തന്നെ.
നീയിങ്ങനെ,
നിന്റെ തന്നെ ഒരു മേഘം പോലെ ,
മറ്റൊന്നും കണ്ടില്ല എന്ന് പറഞ്ഞാല്‍ ,
സത്യം തന്നെ ആവണം,
നഗ്നത പോലെ..
അവസാനിക്കുമ്പോഴുമുണ്ട് ,
നീയും,
അവസാനിപ്പിച്ച യാത്രപോലെ.
അപ്പോഴുമില്ല മറ്റൊന്നും.
മേഘം പോലെ,
അവിടെത്തന്നെ.
മുനിഞ്ഞു കത്തുന്ന ധ്യാനമെന്നോ
ഉടലൊപ്പം പോന്ന ഉപമയെന്നോ
അവിടെത്തന്നെ.
നാലു ചുണ്ടുകളുടെ
അതിര്‍ത്തിയിൽ
ഉപേക്ഷിക്കപ്പെട്ട ചുംബനം,
നമ്മുടെആകാശം.
——————————————————————————————————–
രാജേഷ് ചിത്തിര, രേവതി, വള്ളിക്കോട്-കോട്ടയം, പത്തനംതിട്ട,689656
Email :[email protected] . phone :00971551053706.
Be the first to write a comment.